معرفی ساز زنبورک
توضیحات:
-
به نام خدا
باستان‌شناسان می‌گویند قدمت این ساز به قرن ۴ میلادی برمی‌گردد و اگرچه خاستگاه دقیق آن مشخص نیست، اما نخستین نقاشی‌های به‌دست آمده از این ساز نشان می‌دهد که ریشه آن به کشورهایی مثل مغولستان و چین برمی‌گردد، ساز زنبورک یکی از سازهای تیغه‌ای از رده خود صداهای دهانی است. این ساز از یک میله یا زبانه قابل انعطاف فلزی یا از جنس خیزران تشکیل شده که به یک قاب متصل است.
نواختن ساز زنبورک
نوازنده ساز زنبورک میله را در دهان خود قرار داده و با انگشتش میله را به لرزش در می‌آورد و تولید نت‌هایی می‌کند. نوازنده، قاب زنبورک را در میان دندان‌هایش می‌گیرد و با اینکار آرواره و دهان او به عنوان تشدیدگر صدای ساز عمل می‌کند.
اجزای ساز زنبورک
ساز زنبورک از همان ابتدا از چوب، فلز، استخوان و به‌طور کلی چیزهایی ساخته می‌شد که در طبیعت و در دسترس انسان بود. این ساز از یک زبانه فلزی یا چوبی تشکیل شده که یک طرف آن به یک بدنه (فرام) گلابی‌شکل وصل است. این بدنه یک حفره رزونانس را شکل می‌دهد که نوازنده آن را در دهان خود نگه می‌دارد و زبانه ساز را فعال می‌کند. به این صورت که یا با انگشت‌ها آن را به صدا در می‌آورد یا به میله‌ای که در انتهای ساز است ضربه می‌زند.
ساز زنبورک در فرهنگ های مختلف
ساز زنبورک در بسیاری از فرهنگ‌های گوناگون حضور دارد و دست کم 40 نام گوناگون در زبانهای مختلف برای آن وجود دارد. ساز زنبورک با جادوباوری و آیین‌های شمنی ارتباط دارد زیرا صدای لرزشی آن را خلسه‌آور می‌دانند.، برخی ریشه زنبورک را از خاورمیانه و اقوام یهودی دانسته و برخی آن را به آسیا شرقی نسبت می‌دهند . در هر حال ساختمان ساده این ابزار نشان می‌دهد که می‌تواند منشا واحد نداشته و توسط اقوام گوناگون به شکل جداگانه ساخته شده باشد . ساز زنبورک با اصول حاکم بر موسیقی کلاسیک و موسیقی مدرن مطابقت ندارد و توانایی اجرای نت‌های گام‌های موسیقی مثل مینور و ماژور را ندارد. از این رو در ساز نامیدن یا ننامیدن آن اختلاف نظر وجود دارد و در منابع آکادمیک رشته موسیقی و در کتب سازشناسی به عنوان ساز محسوب نمی‌گردد.